Tactvol
communiceren

Seksueel grensoverschrijdend gedrag in de media behandelen, is niet vanzelfsprekend. Als journalist wil je informeren, zonder te kwetsen of te stigmatiseren. Hoe pak je dat aan?

Advies van experten

In samenwerking met de ervaringsdeskundigen van Punt VZW en IM Landelijk zetten we enkele aandachtspunten voor een respectvolle berichtgeving op een rijtje.

Geef voldoende context

Beperk je niet tot de beschrijving van het seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar geef context om te vermijden dat er een stereotiep of eenzijdig beeld ontstaat.

Breng het ruimere plaatje in beeld. Wat zijn de gevolgen, voor zowel getroffenen, plegers als hun omgeving? Welke maatschappelijke veranderingen zijn noodzakelijk? Betrek experten waar nodig.

Sta stil bij de representatie van kwetsbare groepen in de media. Mensen met een beperking, LGBTQI+ en mensen met een migratieachtergrond zijn enkele voorbeelden van groepen van wie het verhaal het grote publiek minder bereikt.

Check alle teksten

Seksueel grensoverschrijdend gedrag verdient een tactvolle berichtgeving. Dit geldt ook voor titels en socialmediaposts. Sensationele teksten zijn bij dit onderwerp absoluut niet op hun plaats.

Denk als journalist of eindredacteur na over zinsbouw. Een passieve zinsbouw kan vaak onbedoeld een heel andere bijklank hebben dan een actieve zinsbouw.

Wees aandachtig voor de foto’s of beelden die je gebruikt. Vermijd afbeeldingen die een triggerend effect kunnen hebben.

Creëer een veilig kader

Berichtgeving over seksueel grensoverschrijdend gedrag kan lezers of kijkers persoonlijk raken. Verwijs daarom naar de juiste hulporganisaties en informeer eventueel over het juridisch kader.

Zorg dat de contactgegevens en openingsuren van de aangehaalde hulpverleningsinstanties correct zijn. Zorg ervoor dat alle vermelde informatie klopt.

Screen je stuk op triggers. Als je berichtgeving visuele, gevoelige of expliciete informatie bevat, kan er best een trigger warning toegevoegd worden.

Wat met getuigenissen en persoonsgegevens?

Een getuigenis van een getroffene of een pleger kan een belangrijke meerwaarde zijn voor de berichtgeving over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Toch is het voor veel betrokkenen niet evident om te getuigen. Hoe pak je het aan als iemand toch bereid is om te praten?

Wat doe je daarnaast met de identiteit van de betrokkenen? Mag je  persoonsgegevens vrijgeven, of hou je die onder alle omstandigheden geheim?